İniş İzni: İdil İlkin

Galerist, İdil İlkin’in “İniş İzni” başlıklı ilk kişisel sergisine 12 Aralık 2013 – 11 Ocak 2014 tarihleri arasında ev sahipliği yapıyor. Sanatçı sergide ağırlıklı olarak havacılık konusuna eğilirken “İniş İzni” başlığına metaforik bir anlam yüklüyor. Uzun bir bekleyiş sürecinin ardından türlü nedenlerden ötürü havada asılı kalmanın belirsizliğini, günümüzde taksi kadar basitleşmiş ve kullanılır hale gelmiş uçaklar üzerinden anlatmaya çalışan sanatçı sergi tarihini “iniş izni” galerisini ise “kontrol kulesi” olarak görüyor.

Eserlerinde özellikle organik endüstriyel tasarım nesnelerini işlevlerinden ayrıştırarak salt işlevsizliğin özgürlüğüne odaklanan İlkin, nesnelerin özüne sadık kalmaya çalışarak içimizde yaşadığımız türlü bölünmelerin, bölmeler hatta hücreler haline gelmesini çalışmalarında tekrarlıyor. Aynen minimal müzikteki gibi, belli aralıklarla tekrarlayan binişik sesler benzeri  imaj ve hikayeler farklı katmanlarla çoklu zaman dilimleri oluşturuyor. Zamanlar birbirine karışıp iç içe geçerken, formlar bükülüp eriyerek sınırsızlaşıyor ve kimliklerinden kopuyor.

İdil İlkin’e göre dijital çıktılar piksellerden oluşurken eserlerin oluşmasındaki dürtü ve plastik süreç resim yapmakla benzerlikler taşıyor. Sergideki eserler, çeşitli nedenler ve uyaranlarla yaşamımız süresince uyuşturulmamız ve durumla ilgili bilinç kazanmamızın önündeki engeller üzerimize çöktükçe yaşadığımız hareketsizleşme durumuna değiniyor. Eserler bu duruma yoğun şiddetle karşı koyarak, gönüllülükle boyun eğmek arasında hassas bir noktada yer alıyor.