Ardülke, bu serginin izleyicileri olmasak tek başımıza gezinme iznine asla sahip olamayacağımız bir mekânda, birden bizi köklerin, yaprakların, arıların var olma gücü ile baş başa tefekküre bırakır. Voltaire “bahçemizi yeşertmek gerekir” dediğinde söz ettiği, hem bu yalnız bahçe, hem de hepimizin ortak arzularının doyasıya kalabalık ormanıdır. Necla Rüzgar’ın ve Yusuf Sevinçli’nin eserleri buraların toprağına serpiştirilmiş eşsiz tohumlardır. Ve biz izlerken, belki de her biri tüm düzenlerin dışında, bir cennet bahçesinin mucizeleri olarak yeşerecektir.
September 20, 2024
