The Molten Word alludes to a mythical book—an object that seems to carry a secret, a knowledge sealed away by molten lava. Its surface bears the trace of something that once was, an imprint that lingers beyond language. Caught between creation and destruction, the work evokes the volcano as both a beginning and an end, a source of rapture and irreversible transformation. It holds a sense of movement, as if the molten form is still alive, in flux. What remains is an invitation: for the viewer to imagine their own story, to wonder what might be contained within—or what has already been lost.

The Molten Word, efsanevi bir kitaba gönderme yapar—sırrını saklayan, lavlarla mühürlenmiş bir bilgiye sahipmiş gibi duran bir nesne. Yüzeyinde, bir zamanlar var olmuş bir şeyin izi kalmıştır; dilin ötesinde kalan bir iz. oluş ve bozuluş / yaratım ve yıkım arasında sıkışmış bu çalışma, volkanı hem bir başlangıç hem de bir son olarak çağrıştırır; coşku hâlini ve geri dönülmez bir dönüşümü taşır. Erimiş formu hâlâ canlıymış, akışkanmış gibi bir hareket hissi uyandırır. Geriye kalan ise bir davettir: izleyicinin kendi hikâyesini kurması, içinde neyin saklı olduğunu ya da çoktan kaybolmuş olanı hayal etmesi için.